نوشته شده توسط : حجت الله امینی

شهيد و آرزوي بيرون آمدن از بهشت

صائب جواهري
بهشت، آرزوي همگان
شايد همه كساني كه وصف بهشت را شنيده اند، همواره در آرزوي آن باشند و تمامي زندگي خويش را براي رسيدن به آن صرف كنند؛ زيرا بهشتي كه خداوند توصيف مي كند، همان جايي است كه انسان مي تواند مفهوم كامل سعادت و خوشبختي را بچشد و بي هيچ ترس و هراسي از مرگ، زندگي جاودانه اي را در آسايش و آرامش كامل سپري كند.
هر چند كه برخي از محبان الهي خواستار خود خداوند هستند و بر اين باورند كه:
گر مخير بكنندم به قيامت كه چه خواهي
دوست ما را و همه جنت و فردوس شما را
ولي همان بهشت رضوان و بهشت لقاء كه مراتب عالي بهشت است، بيرون از دايره مفهوم بهشتي نيست و در حقيقت آنان مرتبه فراتري را آرزو مي كنند كه خود بهشت ذات و رضوان و لقاي الهي است.
بنابراين همگان چه عابدان تاجرصفت، چه بندگان و چه دوستداران خداوند، خواهان بهشت هستند كه خود داراي مراتب و درجاتي است. تمامي تلاش ها و مجاهدت هاي انساني و مؤمنان براي رسيدن به بهشت مي باشد. بنابراين اگر كسي به اين بهشت درآيد هرگز ميل و گرايش به بيرون رفتن از آن ندارد و جاي ديگر را نمي خواهد.
شهيدان و بيرون آمدن از بهشت
در اين ميان تنها شهيدان هستند كه آرزوي بيرون آمدن از بهشت را دارند. در روايتي از پيامبر گرامي(ص) اين معنا مورد توجه و تاكيد است كه شهيدان آرزوي خروج از بهشت را دارند: قال رسول الله(ص): ما من احد يدخل الجنه فيتمني ان يخرج منها الا الشهداء فانه يتمني ان يرجع فيقتل عشر مرات مما يري من كرامه الله؛ كسي نيست كه وارد بهشت شود و آرزو كند از آن بيرون آيد مگر شهيد كه به خاطر كرامتي كه از جانب خداوند ديده است آرزو مي كند به دنيا برگردد و ده بار كشته شود. (مستدرك وسايل الشيعه، محدث نوري، ج 2، ص 243)
همين روايت از امام رضا(ع) از پدرانش نيز نقل شده است كه در مجلد 17 كتاب بحارالانوار در صفحه 172 آمده است.
علت اين اشتياق را مي توان در مقام و ارج و قربي دانست كه براي شهيد در نزد خداوند است. شهيد با در كف گرفتن جان خويش مي كوشد تا همه چيزش را در راه خدا و اهداف متعالي آن ببخشد. از اين رو هيچ قطره اي نزد خداوند محبوب تر از دو قطره نيست، يكي قطره خوني كه در راه خداوند ريخته مي شود و ديگر قطره اشكي كه در تاريكي شب از چشم بنده اي براي خاطر خداوند روان مي گردد. (بحارالانوار، مجلسي، ج 100 ص 01)
ويژگي هاي هفتگانه شهيد
به خاطر همين محبوبيت است كه خداوند براي شهيد هفت خصلت بيان مي كند و مي فرمايد: 1-هنگامي كه نخستين قطره خونش بر زمين مي ريزد همه گناهانش آمرزيده مي شود؛ 2-سرش در دامان دو همسر از حوريان قرار مي گيرد و آن دو گرد و خاك را از صورتش پاك مي كنند و به او خوش آمد مي گويند و او نيز به خوشامدگويي ايشان پاسخ مي دهد؛ 3-از جامه هاي بهشتي به او مي پوشانند؛ 4-خازنان بهشت با هر بوي خوشي به سوي او پيش دستي مي كنند كه او را با خود ببرند؛ 5-شهيد جايگاه خود را مي بيند؛ 6-به روح او خطاب مي شود كه در هر كجاي بهشت كه مي خواهي گردش كن؛ 7-شهيد به خدا نظر مي كند و اين نگاه، مايه آرامش هر پيامبر و شهيدي خواهد بود. (وسايل الشيعه، حر عاملي، ج 11، ص 01)
در روايتي ديگر در منزلت شهيد آمده است: هر كه در راه خدا شهيد شود، خداوند او را از هيچ يك از گناهانش آگاه نمي گرداند
(همان ص 11)
اين بدان معناست كه چيزي از گناهان بر او باقي نمي ماند تا از آن ياد شود؛ زيرا او خود را فداي خدا كرده است و با اين كار و با كوتاه ترين راه، به كمال مطلق رسيده و به خدا تقرب جسته و خدايي شده و در لقاي الهي درآمده و به فناي او رسيده است.
باتوجه به فناي ذاتي شهيد در خداوند، سخن گفتن از مرگ او امري باطل و نادرست است، زيرا اگر ديگران را مرگي است كه با آن به عالم برزخ مي روند و در عالم ديگري زندگي مي كنند تا اين كه دوباره مرگ به سراغ ايشان آمده و آنان را به جهان آخرت قيامتي منتقل كند و دوباره در آن جا زنده شوند، شهيدان از كساني هستند كه هرگز مرگ به اين مفهوم را درك نمي كنند و مرگ ايشان مساوي با حيات جاودانه است. از اين رو خداوند مي فرمايد: ولاتقولوا لمن يقتل في سبيل الله اموات بل احياء و لكن لاتشعرون؛ به كساني كه در راه خداوند كشته شده اند، مرده مگوئيد بلكه زنده اند ولي شما احساس نمي كنيد و نمي دانيد. (سوره بقره آيه 254)
و هم چنين مي فرمايد: ولاتحسبن الذين قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون؛ مپنداريد آنان كه در راه خداوند شهيد مي شوند، مرده اند بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزي مي خورند (سوره آل عمران آيه 169) بنابراين آنان در فناي الهي و بقاي الهي مي باشند و مستقيم از خداوند رزق و روزي مي خورند.

 

 



:: بازدید از این مطلب : 425
|
امتیاز مطلب : 114
|
تعداد امتیازدهندگان : 33
|
مجموع امتیاز : 33
تاریخ انتشار : 23 ارديبهشت 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : حجت الله امینی

10ماده غذایی با خواص معجزه آسا

کارشناسان غذایی می‌گویند 10 غذا با فواید معجزه آسا وجود دارد که توصیه می‌شود در وعده غذایی وجود داشته باشد

به گزارش واحد مرکزی خبر ،کارشناسان می گویند از آنجائیکه اهمیت تقویت سیستم ایمنی بدن در زمان گسترش بیماری های واگیر بیش از پیش مشخص می شود، مصرف برخی غذای سالم و غنی در تقویت سیستم ایمنی بدن ما بسیار مهم هستند.

کارشناسان توصیه می کنند که مغز بادام، سیب، کلم بروکلی، عدس قرمز، ماهی آزاد، اسفناج، سیب زمینی،عصاره سبزیجات،دانه گندم و گیاه و میوه قره قاط به عنوان غذایی هایی که غنی از مواد غذایی و ضد بیماری هستند در وعده های غذایی ما قرار گیرند.

به گزارش خبرگزاری فرانسه از پایگاه اینترنتی تی آر تی،فهرست غذاهایی که بیشترین خاصیت را برای بدن دارند در پایگاه اینترنتی مایو کلینیکMayo Clinic منتشر شده است اما در میان آنها ده ماده غذایی وجود دارد که خاصیت آنها برای بدن معجزه آسا است. زیرا آنها غنی از ویتامین های آA و ییE ، فیبر، مواد معدنی ، مواد فیتوشیمی و آنتی اکسیدان ها هستند. مصرف این غذاها خطر ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهند و باعث چاقی نیز نمی شوند زیرا کالری کمی دارند.

کارشناسان غذایی پایگاه اینترنتی مایو کلینیک خاصیت های هر کدام از این ده ماده غذایی را به شرح زیر توضیح داده است:

مغز بادام:بیشترین خاصیت را برای قلب دارد. چرا که غنی از منیزیم، آهن ، کلسیم، فیبر است و از ابتلا به برخی سرطان ها و کم خونی جلوگیری می کند . مغز بادام همچنین دارای برخی ریبوفلاوین ها (ویتامین بی 2) هاست که به بازسازی بافت بدن کمک شایانی می کند. مغز بادام همچنین میزان کلسترول خون را کاهش می دهد.

سیب:خاصیت ضد سرطانی دارد. سیب منبع کاملی از ماده پکتین است . ماده پکتین ، تولید کننده ذرات مولکولی هستند که تا حد زیادی سلول های سرطانی را در سطح پرستات ، روده ، ریه می کشد و از پیشرفت سرطان در بدن جلوگیری می کند. سیب غنی از فیبر است که میزان کلسترول و گلوکوز خون کاهش می دهد. سیب همچنین سرشار از ویتامین سی و نوعی آنتی اکسیدان است که از سلول ها محافظت می کند.سیب همچنین از سیاهرگ ها محافظت می کند و به جذب آهن نیز کمک می کند.

کلم بروکلی نیز دارای آنتی اکسیدان و غنی از ویتامین است. کلم بروکلی منبعی سرشار از کلسیم، پتاسیم،فیبر و دارای مقداری مواد فیتوشیمیک است که در ابتلا به بیماری های قلبی، دیابت و برخی سرطان ها جلوگیری می کند . کلم بروکلی همچنین دارای ویتامین های آ و سی است. این نوع کلم از برخی آنتی اکسیدان ها برخوردار است که می توانداز سلول ها محافظت کند.

-قره قاط : این گیاه و میوه آن برای داشتن سلامت جسم مفید است. این ماده غذایی نیز غنی از برخی فیتوشیمیک هاست که از بروز عفونت شریان های ادراری موثر است. قره قرط همچنین به تقویت حافظه کمک می کند و برای داشتن دوران پیری سالم مفید است.

-عدس قرمز:این ماده غذایی نیز برای قلب بسیار مفید است و دشمن سرطان است.

-ماهی آزاد: این ماده غذایی منبع سرشاری از پروتئین و امگای سه است. امگای سه نیز از بروز عارضه های قلبی جلوگیری می کند و سرشار از اسید لیپید و برخی پروتئین هاست.

-اسفناج :این گیاه غذایی نیز درجه ایمنی بدن را بالا می برد و در زیبایی پوست و مو نقش به سزایی دارد. اسفناج همچنین دارای ویتامین های آ و سی و ماده ریبوفلاوین (ویتامین بی 2) است. ویتامین بی دو نیز در بازسازی بافت های بدن بسیار موثر است. اسفناج همچنین دارای ویتامین بی-شش ، کلسیم ، آهن و منیزیم است.

-سیب زمینی: این ماده نیز ضد سرطان و پیری است . رنگ زردی که در سیب زمینی وجود دارد نشان دهنده وجود بتا-کاروتن در آن است. بتا-کاروتن نیز غنی از ویتامین آ است و این ویتامین نیز از پیری زود رس جلوگیری می کند. بتا-کاروتن همچنین در ابتلا به برخی سرطان ها جلوگیری می کند.

-عصاره سبزیجات :عصاره سبزیجات نیز در جلوگیری از ابتلا به عارضه قلبی بسیار موثر است . زیرا عصاره این گیاهان سرشار از انواع ویتامین ها ، مواد معدنی، ارزش های غذایی است.

-دانه گندم:دانه گندم برای مغز، پوست و هضم بسیار مفید است .

 



:: بازدید از این مطلب : 493
|
امتیاز مطلب : 88
|
تعداد امتیازدهندگان : 28
|
مجموع امتیاز : 28
تاریخ انتشار : 19 ارديبهشت 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : حجت الله امینی

کوتوله های سفید، که تعدادشان در کهکشان ما نسبتا" زیاد است، آخرین مرحله تکامل بسیاری از ستاره ها هستند. ستاره هایی که جرمشان تقریبا" معادل جرم خورشید (2/1 جرم خورشید) و یا کمتر از آن است به احتمال زیاد همگی به کوتوله سفید تبدیل می شوند. این اصطلاح برای توصیف مرحله ای از تکامل ستاره ای به کار می رود که ستاره پس از تبدیل شدن به غول سرخ، در آن مرحله از انقباض باز می ایستد. در مرحله کوتوله سفید، ماده ستاره ای فشرده می شود و به جسم کم نور، به اندازه ای بسیار کوچک، به بزرگی زمین، تبدیل می شود. از آنجا که ستاره دیگر هیچ منبعی برای تولید انرژی ندارد، سرد می شود.

نقاشی خیالی از شعرای یمانی و همدم کوتوله سفید آن

در سال 1862، نخستین بار یک ستاره شناس آمریکایی به نام الوان کلارک در حال آزمایش تلسکوپ5/18 اینچی خود، همدم شعرای یمانی را دید و اما این همدم که به نام شعرای یمانی- B خوانده می شود که خود یک معما است. در طیف سنجی مشخص شد که سطح آن از خورشید ما گرمتر است اما ستاره ای بسیار تیره تر از خورشید ما می باشد. این موضوع نشانگر آن است که قطر همدم باید کم و در حدود 2 درصد خورشید یعنی دو برابر زمین باشد. این مقدار از نظر نجومی مقدار بسیار کوچکی است، لذا این ستاره داغ و کوچک نام کوتوله سفید را به خود گرفت.

شعرای یمانی

اکنون مشخص شده است که کوتوله سفید باقیمانده ستاره هایی مانند خورشید در هنگام مرگ است. بنابراین مرگ خورشید ما با تولد یک کوتوله سفید همراه است.

هنوز هم معمای کوتوله های سفید پایان نیافته است. شعرای یمانی – B با وجود کوچکی، همان اندازه وزن خورشید را دارد. جای گرفتن این همه جرم در حجمی این کوچکی، باید جسمی آنچنان چگال و فشرده را تشکیل دهد که نظیر آن روی زمین وجود ندارد. در حقیقت یک فنجان از مواد تشکیل دهنده یک کوتوله سفید صد ها تن وزن دارد.

شعرای یمانی و همدم کوتوله سفید آن در اشعه ایکس

جالب اینجاست که ستاره پرنور صورت فلکی کلب اصغر(سگ کوچک) دومین سگ شکارچی یعنی شعرای شامی نیز یک همدم کوتوله سفید کم فروغ دارد که مشاهده آن نسبت به همدم شعرای یمانی کمی مشکل تر است.

شعرای یمانی – B هر 50 سال یک بار به دور ستاره شعرای یمانی می چرخد. البته تفکیک همدم شعرای یمانی از درون تلسکوپ های آماتوری تقریبا" ناممکن است چراکه این دو ستاره بسیار به هم نزدیک هستند و پرنوری شعرای یمانی (در حدود 10000 بار شدید تر از نور همدم) مانع از تفکیک همدم خود می شود. حتی در سال 2025 که آنها بیشترین فاصله را از هم خواهند داشت برای تفکیک آنها به یک تلسکوپ 10 اینچ و با شرایط رصدی مناسب نیاز است تا این همدم کم نور را از ستاره درخشان شعرای یمانی تفکیک کرد.

مدار کوتوله سفید شعرای یمانی

درخشندگی کوتوله های سفید

از روی فاصله و نورانیت ظاهری اندازه گیری شده کوتوله های سفید، محاسبه درخشندگی آن ها امکان پذیر است. کوتوله های سفید ستاره های بسیار کم نوری هستند، برای مثال می توان به منظومه شعرای یمانی و همدم کوتوله سفیدش اشاره کرد. شعرای یمانی یک ستاره معمولی است و نورانی ترین ستاره آسمان است. اما همدم کوتوله سفید آن 10 قدر کم نورتر است و آن را جز با تلسکوپ در شرایط مناسب نمی توان دید.

درخشندگی کوتوله های سفید گستره وسیعی از قدر مطلق حدود 10+ تا حدود 20+ دارد.

رنگ کوتوله های سفید

رنگ تقریبا" 1000 کوتوله ی سفید اندازه گیری شده است. این رنگها گستره ای از آبی سیر تا زرد را نشان می دهند. گستره ی دما های مربوط به این رنگها از حدود 100000 درجه کلوین تا 5000 درجه کلوین است که آبیترین تا سرخترین اجسامی را که گمان می رود کوتوله سفید باشند در بر می گیرد.

طیف کوتوله های سفید

طیف کوتوله های سفید بسیار متفاوت از ستاره های معمولی است. در بیشتر طیف ها خطوط طیفی اندکی وجود دارد. تنها خطوطی که به صورت برجسته و واضح دیده می شوند خططو هیدروژن است. با این حال طیف بعضی از کوتوله های سفید، نمود های غیر عادی به چشم می خورد. به طور مثال، کوتوله های سفیدی وجود دارند که در طیف آنها اثری از خطوط مربوط به هیچ عنصری دیده نمی شود.!!! طیف برخی از کوتوله های سفید فقط خطوط هلیوم را نشان می دهد، بی آنکه خطوط هیدروژن در آن قابل مشاهده باشد. در طیف برخی دیگر خطوط عناصر سنگین مانند کلسیوم و آهن وجود دارد. آن دسته از کوتوله های سفید که در طیفشان اثری از هیدروژن نیست؛ احتمالا" ستاره هایی هستند که هیدروژن پوش بیرونی آنها، هنگامی مه ستاره غول بوده است، تماما" از دست رفته و تمام هیدروژن مغزی آن نیز به سبب واکنشهای هسته ای، سوخته است.

جرم کوتوله های سفید

خوشبختانه، برخی از کوتوله های سفیدی که کشف شده اند، عضو منظومه های دوتایی هستند، از این رو تعیین جرم آنها به طور قابل اعتمادی میسر است. از مشهور ترین کوتوله های سفید همدم های ستاره های شعرای یمانی و شعرای شامی است که جرم دقیق آن را می توان بدست آورد. محاسبه مدارهای این ستارگان نشان می دهد که جرم شعرای یمانی – B ، 05/1 برابر جرم خورشید و جرم شعرای شامی – B ، 63/0 جرم خورشید است. این مقادیر، مقادیر نمونه برای کوتوله های سفید هستند و دلایل خوبی در دست است که قبول کنیم هیچ کوتوله سفید نمی تواند بسیار پرجرم تر از خورشید باشد. محاسبات نشان می دهد که جرم و اندازه کوتوله های سفید با هم ارتباط عجیبی دارند. معلوم شده هرچه جرن کوتوله سفید بیشتر باشد، اندازه آن کوچکتر است. علاوه بر آن محاسبات نشان می دهد اگر جرم ستاره ای بیشتر از 2/1 جرم خورشید باشد، نمی تواند سیستم پایدای را تشکیل دهد، زیرا در این صورت باید شعاع منفی داشته باشد که البته این بی معنا است. ستاره های پرجرمتر به طریقی متفاوت تز از آنکه مستقیما" به کوتوله سفید تبدیل شوند می میرند. این گونه ستاره ها ممکن است در پایان عمرشان به ستاره نوترونی و یا شاید سیاهچاله تبدیل شوند. در مقالات آینده در مورد سیاهچاله ها بیشتر سخن خواهیم گفت.

مقایسه اندازه کره زمین، کوتوله سفید و ستاره نوترونی

چگالی کوتوله های سفید

کوتوله های سفید اجسامی هستند بسیار کوچک که شعاع آنها بسیار نزدیک به یک صدم شعاع خورشید در حدود شعاع زمین است. چون جرم کوتوله های سفید تقریبا" معال جرم خورشید است در نتیجه چگالی آنها می باید در حدود 1003 با حدود 1 میلیون برابر چگالی خورشید باشد.

چگالی میانگین یک کوتوله سفید در حدود 100000 برابر چگالی آن است، یعنی یک فنجان از کوتوله سفید می باید 100 تن وزن داشته باشد. مقدار ثقل در سطح کوتوله های سفید نیز به حد باور نکردنی زیاد است و به حدود 100 میلیارد برابر ثقل زمین است. بنابراین هر جسمی که به منظور کاوش در سط یکی از کوتوله های سفید فرود آید، بی درنگ بر اثر گرانش بسیار زیاد آن از هم می پاشد.

ساختار کوتوله های سفید

محاسبات در خصوص ماهیت کوتوله های سفید نشان می دهد مه در این ستاره ها ماده بیشتر همانند جامد عمل می ستاره آفریقا بزرگترین الماس روی زمینکند تا گاز، از این رو ستاره نیز مانند جسمی سخت است. با سرد شدن کوتوله سفید، تغییری در اندازه و ساختار آن رخ نمی دهد. درون آنها، بوسیله الکترونها شبکه ای بلوری مانند شبکه بلوری سنگ یا آن تشکیل می دهند، پایا می ماند. بطور مثال دانشمندان کوتوله سفیدی را کشف کرده اند که درون آن مملو از الماس است در واقع این کوتوله سفید بزرگترین گوهر دنیا به بزرگی کره زمین است که آقای Travis Metcalfe در مرکز اخترفیزیک Smithsonian دانشگاه هاروارد آن را کشف کرده است. شاید او پولدارترین مرد روی زمین باشد که حتی پولهای بیل گیتس هم به گرد الماس او نرسند.

اختر شناسان می گویند قطر این کوتوله 4023 کیلومتر است و وزن آن 5/2 میلیون، ترلیون، ترلیون کیلوگرم است و هسته الماسی این ستاره الماسی به بزرگی 10 میلیارد، ترلیون، ترلیون قیراط دارد. برای مقایسه باید بگویم که بزرگترین الماس ( Cullinan ) درسال 1905 در آفریقای جنوبی کشف شد که 3106 قیراط (623 گرم) وزن داشت و الماس 530 قیراطی (106 گرم) ستاره آفریقا که روی تاج ملکه انگلیس قرار دارد قسمتی برش یافته از آن است.

این ستاره در صورتفلکی قنطورس است و حدود 50 سال نوری با ما فاصله دارد. (فکر کنم ارزش سفر را داشته باشد.)

بزرگترین الماس کشف شده عالم یک کوتوله سفید است که 50 سال نوری با ما فاصله دارد

جو کوتوله های سفید

طیف های رصد شده نشان می دهد که جو کوتوله های سفید به طور قابل توجهی با هم متفاوتند. مسلما" به خاطر ثقل سطحی بسیار زیاد این ستاره های سرد ساختار جو آن نیز کاملا" غیر عادی است. جو آن باید فشار زیاد و اندازه ای کوچک (به ضخامت تنها 100 متر) داشته باشد. این ضخامت در مقایسه با شعاع آن که در حدود 100000 کیلومتر (100 میلیون متر) بسیار کم است.

سرمایش در کوتوله های سفید

نظریه توصیف کنند کوتوله سفید حاکی از آن است که دمای ستاره رفته رفته کاهش می یابد. اما شعاع آن هرگز تغییر نمی کند. تابش ناچیزی که از کوتوله های سفید آشکار می کنیم ، اتلاف انرژی در سیستم کوتوله سفید نشان می دهد، انرژی که هرگز دوباره بدست نمی آید و نمی تواند از طریق فرآیند های هسته ای درون ستاره تولید شود این انرژی حرکتی هسته های اتمی موجود در درون کوتوله سفید است و با نشت این انرژی از سطح ستاره، حرکتهای هسته ای نیز کاملا" باز می ایستند. در اینصورت هسته ها دیگر حرکت نمی کنند و ساختار بلوری آن تشکیل می شود و از آن پس هم الکترونها و هسته های اتمی همانند الکترونها و هسته های اتمی جسم جامد عمل می کنند.

کوتوله سفید به آرامی سرد می شود. محاسبه شده است یک کوتوله سفید متوسط در حدود 10 میلیارد سال (در حدود عمر جهان) طول می کشد تا دمای آن به 3000 درجه کلوین برسد، درنتیجه ما کوتوله ای سرد تر از این در کهکشان خود نخواهیم داشت.

محاسبه شده است که با رسیدن دمای کوتوله سفید به 3000 درجه کلوین درخشندگی آن بسیار پایین می آید، بطوری که می توان ستاره را "کوتوله سیاه" نامید. از پیش بینی تکامل ستارگان چنین بر می آید که تقریبا" تمامی مواد کهکشان ما سرانجام به شکل کوتوله های سیاه درخواهند آمد. به سبب آنکه بخشی از جرم ستارگان، پیوسته به فضای میان ستاره ای دفع می شوند و در آنجا مجددا" ستارگان دیگری تشکیل می شوند، شکل گیری ستارگان تا زمانهای طولانی ادامه خواهد یافت، حتی اگر ماده در قالب کوتوله های سفید و سیاه محبوس باشد. با وجود این احتمال به نظر می رسد که بالاخره تقریبا" تمام جرم کهکشان ما بدین طریق محو خواهد شد و بقه آن نیز چه به صورت گاز رقیق میان ستاره ای که در نتیجه رویدادهای انفجاری از سیستم پرتاب می گردد و یا به صورت ماده ای گرفتار در ستاره های نوترونی یا سیاهچاله ها ناپدید خواهد شد. البته شما نگران نباشید چون چنین فرآیندی ممکن است صد میلیارد سال یا یک میلیون میلیارد سال بکشد اما مرگ کهکشان ما و در آمدن به صورت جرمی ناپیدا و آکنده از خاکستر ستارگان سرد، اجتناب ناپذیر است. شاید تنها پدیده های ناشناخته بتواند از چنین پایان تاریک و ساکت کهکشان ما، و از پایان تمام جهان، پیشگیری کند.



:: بازدید از این مطلب : 396
|
امتیاز مطلب : 95
|
تعداد امتیازدهندگان : 28
|
مجموع امتیاز : 28
تاریخ انتشار : 15 ارديبهشت 1389 | نظرات ()
نوشته شده توسط : حجت الله امینی
بار ديگر پخش تلويزيوني تصاوير فرود مريخ‌پيما بر سطح اين سياره، بينندگان تلويزيوني را با كهكشان‌ها پيوند داد.

اما اين تصاوير، پرسشي قديمي‌را در اذهان كارشناسان زنده كرد؛ ابهامي‌درباره يك نمايش تلويزيوني مشابه در 37 سال پيش!

منبع :spectrum.persianblog.com


كساني كه در آغاز سال 2004 ميلادي، صحنه‌هاي فرود فضاپيماي مدرن آمريكايي را مشاهده مي‌كردند، از خود پرسيدند، چگونه اين سفينه كه از تكنولوژي فوق پيشرفته قرن 21 بهره مي‌برد، قادر به فرود عادي در سطح مريخ نيست و با كمك كيسه‌هاي باد جانبي، مانند يك توپ پلاستيكي به سطح اين كره برخورد مي‌كند و تازه پس از فرود هم قادر به بازگشت به زمين نبوده و عملا مانند دهها فضاپيماي ديگر ساخته دست بشر، جنبه يك بار مصرف پيدا كرده و در كهكشان‌ها رها مي‌شود؟!

اما 4 دهه پيش، فضاپيماي «آپولو11» به راحتي در سطح ماه فرود آمد. حال جاي سؤال است كه اگر آن روز تكنولوژي بردن انسان به سطح ماه وجود داشت، چرا امروز پرزيدنت بوش در ايده‌هاي بلندپروازانه خود از امكان سفر به ماه در سال 2020 ميلادي سخن مي‌گويد؟

«بازتاب» در بخش ديگري از گزارش خود، درباره «واقعي بودن سفر انسان به كره ماه» ـ به لحاظ فني ـ امكان اين سفر را مورد ارزيابي قرار داده و با توجه به يافته‌هاي علمي، دلايل ناممكن بودن اين سفر را بررسي مي‌كند.

آيا سفر به ماه با حقايق كمربند «ون آلن» همخواني دارد؟ در ادامه دلايل رد سفر فضانوردان آمريكايي به كره ماه، به بررسي مهمترين عامل عدم امكان سفر به ماه يعني تابش اشعه خورشيد و اشعه‌هاي كيهاني و همچنين سپر زمين در برابر اين اشعه‌ها و چگونگي به دام افتادن اين ذرات در خارج از جو زمين خواهيم پرداخت و پس از آن به بررسي اين نكته مي‌پردازيم كه آيا امكان سفر انسان بدون سپرهاي محافظ به اين مناطق وجود دارد ياخير.

ميدان مغناطيسي محافظ كه مانند سپري زمين را در مقابل اشعه‌هاي كيهاني كه از سه منشاء عمده خورشيد، سيارات و ستارگان ديگر، ناشي مي‌شود Magnetosphere نام دارد.

اين ميدان مغناطيسي پنهان زمين شبيه ستاره دنباله‌داري است كه يك دم آن ميليونها مايل در پشت زمين در مقابل اشعه خورشيد كشيده شده است.

كمربند «ون آلن» كه در سال 1958 توسط دانشمند امريكايي جيمز ون آلن كشف شد، بوسيله ابري نامرئي از ذرات الكتريكي زمين را محاصره كرده است. دانشمندان اين كمربند را كه مثل يك تله ذرات الكتريكي را در خود نگه مي‌دارد، منطقه تابش ون آلن مي‌نامند. دانشمندان زماني به وجود اين ذرات پي بردند كه درون سفينه‌ها تجهيزات آشكار سازي اين ذرات را بكار بردند.

كمربند ون آلن از دو لايه بيروني و دروني ساخته شده است؛ لايه دروني آن كه در شكل (1) به رنگ قرمز مشخص است، بين 1000 تا 5000 كيلومتر ضخامت دارد و شامل پروتون‌هايي با انرژي 100 ميليون ولت و الكترونهايي با انرژي 1 تا 3 ميليون ولت مي‌باشد.

لايه بيروني كه در شكل (1) به رنگ آبي مشخص شده، داراي ضخامتي بين 16000 تا 24000 كيلومتر كه عمده آن محيط شامل الكترون داراي انرژي حدود 5 تا 20 ميليون ولت مي‌باشد و اين موضوع براي دانشمندان بسيار مشكل است كه تشخيص دهند، اين الكترون‌ها از كدام منبع وارد اين دو منطقه از كمربند ون آلن شده است.

محيط تابشي نزديك زمين به دو قسمت تقسيم مي‌شود:

ـ ذراتي كه در دام كمربند ون آلن گرفتار مي‌شوند.

ـ ذراتي كه در محيط موقتي قرار مي‌گيرند. اين محيط شامل اشعه‌هاي كيهاني كهكشان راه شيري و كهكشان‌هاي ديگر همچنين شعله‌هاي خورشيدي است.

اشعه‌هاي كيهاني داراي جريان سطح پايين با انرژيهاي بيش از Tev مي‌باشد كه شامل كليه يونهاي عناصر جدول تناوبي است.

مدار مكملي

شكل روبرو فقط 10% از مدارش در داخل كمربند قرار دارد، به عنوان مثال 000/40 كيلومتر كه جريان الكترونها در آن كوچكتر از KEV 500، در داخل كمربند به دام مي‌افتند و همچنين جريان پروتون‌هاي كمتر ازMEV 10 كه اغلب از اشعه‌هاي خورشيدي مي‌آيند، در لايه دروني به دام مي‌افتند.

انفجارهاي خورشيدي

انفجارهاي خورشيدي و ذرات انرژيك پروتون، ذرات آلفا، يون‌هاي سنگين و الكترون توليد مي‌كنند. تمامي ‌اين ذرات، غير هم‌جهت و ايزوتروپيك بوده و همچنين شامل پلاسماي الكترونها و پروتون‌ها با جريانهاي بيش از 1012 cm2/sec هستند و نيز در منطقه به دام افتادن ذرات، پلاسما با جريان كم انرژي Mev 1/20 از تركيب ذرات شارژ شده مي‌باشد. در منطقه خارجي مگناتوسفر و فضاي بين سياره اي ذرات پلاسما بوسيله بادهاي خورشيدي همراهي مي‌شود. پلاسما بوسيله لايه نازكي از مواد متوقف مي‌شوند، بنابراين براي تجهيزات الكترونيكي سفينه‌هاي فضايي خطري در پيش روي ندارد، اما به جدار سطحي سفينه‌هاي فضايي و همچنين به سيستم شارژ و دشارژ آنها صدمه وارد مي‌آورد.

پروتون‌ها و الكترونهاي در دام افتاده

ذرات در دام افتاده به شكل قابل ملاحظه‌اي موجب صدمه به سيستم‌هاي سفينه‌هاي فضايي مي‌شوند و با توجه به مدار زمين و شرايط لايه مگناتوسفر و فعاليتهاي خورشيدي، هم پروتون‌ها و هم الكترون‌ها، خطرات يونيزاسيون را ايجاد مي‌نمايند. براي بعضي قسمتهاي الكترونيكي، تعدادي از ذرات پروتون‌ها خطرناك‌اند.

پروتون‌ها به صورت اوليه داراي مشكلاتي مي‌باشند و با توجه به انرژي بالاي آنها و قدرت نفوذشان در مواد و بنابر آنچه در بالا گفته شد، الكترونهاي با انرژي كم، باعث دشارژ الكتروني شده كه اين براي سفينه‌ها در مدارهاي بالاي زمين (به عنوان مثال لايه ژئواستاشنري) جايي كه در معرض تعداد زيادتر از تراكم الكترون‌ها مي‌باشد، انرژيهاي بالاي الكترونها توانايي نفوذ در سفينه‌ها را دارد و در اجسام عايق جمع و دشارژ شده و باعث صدمه الكتروني مي‌گردد.

يون‌هاي سنگين و اشعه‌هاي كيهاني

اندازه جريانهاي اشعه‌هاي كيهاني (GCRS ) به مقياس كمتري نسبت به ذرات در دام افتاده، داراي جريان الكتريكي هستند اما آنها براي سفينه‌هاي فضايي مخاطره‌آميز مي‌باشند و مقدار انرژي زياد آنها باعث مي‌شود كه قدرت نفوذ اين ذرات به حد بي اندازه اي زياد باشد. همچنين آنها يك حد بسيار بالا از جريان خطي انتقال انرژي (LET) در خود دارند. اين ذرات (LET) در مراحل اوليه به فشردگي مواد بستگي دارد. حفاظت و ظرفيت مواد، عامل موثري در اين زمينه است. مدارهايي از زمين كه در آن لايه مگناتوسفر ضخامت كمي‌دارد و حفاظت كمي ‌به عمل مي‌آورد اين تاثير اشعه كيهاني به مقدار بسيار بالايي مي‌باشد.

كل مقدار اشعه به دام افتاده در سيليكون تنها Rads/Year 10 مي‌باشد و آن وقتي است كه اشعه كيهاني در بالاترين حد تابش خود قرار دارد. اگرچه وقتي مقدار اشعه كيهاني به مقدار آن در يك سيستم بيولوژيكي انساني تبديل گردد، صدمات عظيمي‌ به انسان وارد مي‌آورد. اين موضوع حتي براي مدارهاي پاييني مين هم داراي مصداق مي‌باشد؛ جايي كه تاثير اشعه كيهاني بسيار زياد است. شكل (2) منطقه اشعه‌هاي كيهاني در خارج از كمربند ون آلن را نشان مي‌دهد. ( بيرون مدار مكمل )

ذرات خورشيدي

اين ذرات هم براي طراحان سفينه‌هاي فضايي مهم مي‌باشند. در حقيقت براي سفينه‌هايي كه در فضا در مدار زمين حركت مي‌كنند و هيچ مكانيسمي‌ براي پيش‌بيني اينكه اين ذرات چه موقع در فضا پخش مي‌شوند وجود ندارد و اخطارها زمان كوتاهي دارند كه نمي‌توان آنها را مهم جلوه داد. پروتون‌هاي ذرات خورشيدي، هم تأثيرات يونيزاسيون دارند و هم تاثيرات غير يونيزه. اين ذرات خورشيدي تاثيرات زيادي برروي سلولهاي نوري فضاپيما مي‌گذارند و پروتون‌هاي آنها در كليه لايه‌هاي بين ستاره اي و همچنين لايه‌هاي ژئو استاشنري وجود دارند.

فاصله كره ماه از زمين

فاصله كره ماه از زمين كه با اشعه ليزر از روي زمين گرفته شده، 000/370 كيلومتر مي‌باشد حال آنكه ضخامت كمربند ون آلن نهايتاً 000/40 كيلومتر است و كره ماه از كمربند محافظتي بيرون بوده و فضانوردان در آنجا مستقيماً در معرض GAMMA RAY و اشعه‌هاي طيف الكترومغناطيسي قرار مي‌گيرند.

مدار گردش ماهواره‌ها

مدار گردش ماهواره‌ها به دور زمين عمدتاً در فاصله 700كيلومتري زمين قرار دارند و ايستگاه‌هاي فضايي بين‌المللي و قبل از آن، ايستگاه اسكاي لب و مير همه در مدار 650 كيلومتري زمين قرار داشته و در حقيقت آنها در لايه دروني كمربند ون آلن مي‌توانند به آنجا پرواز نموده و اقدام به تعمير آنها نمايند مانند تلسكوپ ‌هابل.

اما ماهواره‌هايي كه در مدار03600 كيلومتري و در لايه بيروني كمربند ون آلن قرار دارند؛ فضانوردان به دليل عدم حفاظت كافي مدار بيروني ون آلن قادر نيستند به آنجا سفر كنند. به عنوان مثال تلسكوپ چاندرا ـ كه به نام دانشمند هندي چاندرا نامگذاري شده ـ و در مدار 37000 كيلومتري زمين قرار دارد كه هيچ فضانوردي براي تعمير آن نمي‌تواند به آن منطقه پرواز نمايد.

شما شايد شنيده‌ايد كه گريز از مدار زمين، مستلزم سرعتي حدود 7 مايل در ثانيه معادل 2/11 كيلومتر در ثانيه است. با وجود چنين سرعتي، يك ساعت وقت نياز است تا از قسمت اصلي مناطق كمربندي با ارتفاع تقريبا 38 هزار كيلومتري خارج شويم. به هر حال اين مورد مقداري پيچيده‌تر از آن است زيرا به محض اينكه موتور راكت سوخت خود را متوقف مي‌كند، سفينه فضايي فورا بر اثر جاذبه زمين شروع به پايين آمدن تدريجي مي‌كند. سفينه فضايي در ارتفاع 38 هزار كيلومتري واقعا فقط 6/4 كيلومتر در ثانيه حركت مي‌كند و نه 2/11 كيلومتر. اگر ما يك ميانگين ژئومتريك از اين دو مسافت تهيه كنيم كه 2/7 كيلومتر در ثانيه است، زياد هم مسافت دوري نيست و آنگاه 5/1 ساعت وقت نياز خواهد بود تا از 38 هزار كيلومتر فراتر رود.

بررسي الكترون‌ها، داده الكترون AE8 جرياني جزيي، بيش از 7=E مگاوات در هر ارتفاعي را نشان مي‌دهد (1 الكترون بر سانتي‌متر مربع در ثانيه). پيچيدگي‌هاي پروتن AP8 نشان مي‌دهد جريان‌هاي اوج بيرون از سفينه فضايي حدود 20 هزار پروتون بر سانتي‌متر مربع در ثانيه، بيش از 100 مگاوات در يك منطقه حدود 7/1 شعاع زمين هستند اما به علت باريك بودن منطقه عبور از آن فقط 5 دقيقه وقت نياز دارد. با وجود اين به نظر مي‌رسد اين مورد خطر اصلي باشد.

به نظر مي‌رسد اين اعداد به طور كلي با انواع rem صفر كه ما به ياد مي‌آوريم هماهنگ باشد. اگر هر گرم از بدن يك فرد 600 هزار پروتون با 100 مگاوات انرژي جذب كند با توقف كامل آنها، نوع اجزا حدود msv50 خواهد بود.

در نظر داشتن قطر 10 سانتي‌متري براي يك فرد و عدم حمايت‌سازي توسط سفينه فضايي، نوعي از تماس به ميزان msv50 در 300 ثانيه با توجه به پروتون‌ها در فشرده‌ترين بخش مدار را مطرح مي‌كند.

به عنوان مقايسه مي‌توان گفت، ايالات متحده اعلام كرد كه ميزان آسيب‌پذيري افرادي كه با پرتون‌ها در ارتباط هستند، msv50 در سال است و خطر توليد سرطان را به همراه دارد و ميزان مزبور در انگليس 15msv است. دقيقا آسيب‌پذيري كلي بدن كه طي 30 روز مرگبار خواهد بود در 50 درصد موارد معاينه نشده، حدود 5/2 تا 3 مورد خاكستري و 250 تا 300 مورد Rad است. در چنين شرايطي 1 rad معادل يك ram است، لذا اثر چنين نوعي در نهايت براي ايجاد بيماري قابل ملاحظه در ستاره‌شناسان كافي نخواهد بود. آسيب‌پذيري سطح پايين مي‌تواند احتمالا موجب سرطان در بلندمدت شود و ما دقيقا نمي‌دانيم كه چه موارد عجيبي به دنبال خواهد داشت، اما ما معتقديم از هر هزار ستاره‌شناس فقط يك نفر احتمالا بعد از چند سال از سفرش به چنين وضعي مبتلا مي‌شود البته با 9 سفر و مجموعه 27 نفره‌شان (به استثناي چند نفر از جمله Jim Lovell كه بيش از يك بار سفر نموده). احتمالا شما انتظار داريد 5 يا 10 مورد سرطان وجود داشته باشد حتي بدون هيچ‌گونه آسيب‌پذيري، لذا نمي‌توان تشخيص داد كه كدام مورد از اين بيماري‌ها معلول سفرها بوده‌اند.

وقتي مناطق كمربندي Van Allen در سال 1958 كشف شدند، اشعه‌هاي فضايي به عنوان يكي از مشكلات منحصر به فرد از پرواز فضايي انسان مورد توجه عموم قرار گرفتند. تقريبا در همان زمان، محققان شروع به شناخت و درك اين مطلب كردند كه ناآرامي‌ها و تلاطم‌هاي متعدد جوي و خورشيدي كه طي ساليان بسيار مشاهده شده بودند، جنبه‌هايي از يك پديده بزرگتر بودند كه حادثه پراكندگي اشعه‌هاي خورشيدي بود. هرچند برآوردهاي محافظه‌كارانه اوليه نشان داده كه خطر اشعه‌هاي فضايي، يكي از مشكلات مهندسي كمتر است كه بايد جهت طراحي سفينه فضايي و برنامه‌ريزي براي مأموريت فضايي بر آن غلبه كرد. نقشه‌هاي جريان‌هاي مناطق كمربندي Van Allen در دسترس قرار دارند و حادثه‌هاي پراكندگي شعله‌هاي خورشيدي تحت تحليل‌هاي آماري فشرده قرار گرفته و فنون محاسبه انواع اشعه‌هايي كه ساختارهاي پيچيده سفينه‌هاي فضايي با آنها مواجه خواهند بود گسترش يافته‌اند. انواع اشعه‌هاي موجود در منطقه كمربندي Van Allen مي‌توانند با استفاده از مدارهاي با ارتفاع كم يا حركت سريع در مناطق كمربندي كوچك نگه داشته شوند. فقط حوادث پراكندگي شعله‌هاي خورشيدي بسيار بزرگ (كه خيلي نادر هستند) مي‌توانند براي يك سفينه فضايي كه از حمايت مدرن برخوردار است خطرساز باشند. همچنين اشعه‌هاي رده پايين‌تر براي چنين سفينه فضايي مهم نيستند.
 


:: بازدید از این مطلب : 434
|
امتیاز مطلب : 92
|
تعداد امتیازدهندگان : 28
|
مجموع امتیاز : 28
تاریخ انتشار : 15 ارديبهشت 1389 | نظرات ()

صفحه قبل 1 صفحه بعد